Hoxe sábado 12/06/2021 oficiouse a misa funeral por D. Manuel, sacerdote da parroquia de San Vicente de Cerponzóns ao longo de máis de 36 anos, na homilía que levou a cabo D. Herminio quédome cunhas cantas frases que dixo recordando a D. Manuel Miguez, frases que deberían darnos que pensar é utilizar no noso día a día.
-SIEMPRE TIENE QUE HABER ALGUIEN QUE NOS VAYA MARCANDO CON MAYOR ACIERTO, SIEMPRE CON UN OBJETIVO CLARO, EL DE LLEGAR A LA META INDICANDO LOS PASOS QUE HAY QUE DAR Y COMO HAY QUE DARLOS.
-CON UN OBJETIVO, EL BUEN PASTOR.
-SOMOS CAMINANTES, SOMOS PEREGRINOS DE LA VIDA.
-SOMOS UN PUEBLO QUE CAMINA.
Antes de dar comezo a misa funeral por D. Manuel Sacerdote, a nosa veciña Merchi Cochón Vieitez, pronunciou unhas palabras en memoria del :
En el año 1982, llegó a esta parroquia un joven párroco que venía cargado de ideas e ilusión por dinamizar esta parroquia que iba a ser la suya.
Pronto descubrimos que era un hombre inquieto del que brotaban ideas con el objetivo de crear unión entre los vecinos y hermanar a los habitantes de Cerponzóns y Verducido, parroquias que el tutelaba.
Fuimos descubriendo que le apasionaba investigar en la historia de esta parroquia, así, con el paso de los años, y mucha constancia, se hizo con abundante documentación que relataba nuestra historia desde siglos atrás, y con su ayuda conseguimos dar a conocer la historia milenaria de nuestro pueblo.
Debido a su gran formación como archivista tenía un control asombroso del registro histórico y actual de los habitantes de la parroquia, de modo que con darle unos apellidos y una fecha conseguía rápidamente localizar la persona que se buscaba fuese del año que fuese, así, muchos descendientes de Cerponzóns en la diáspora consiguieron encontrar sus raíces con su ayuda.
Cuando Don Manuel llegó aquí, comenzó a realizar actividades para los jóvenes de esta parroquia y los de la parroquia de Verducido con la idea de que nos conociésemos ya que somos parroquias hermanas. Así, tuvimos un montón de excursiones y otras actividades en común promovidas por Don Manuel.
También con los mayores intentó fomentar la unión entre vecinos, si había que ir a hacer el Camino de Santiago en 1 día, se hacía, con él a la cabeza, si había que hacer la peregrinación a los Milagros de Amil en una noche, se hacía, y el a la cabeza, si al llegar a Amil, después de escuchar la misa, había que hacer una comida de confraternidad con café, copa y chistes de curas, nuestro Don Manuel, era el primero.
En el momento que nuestro vecino José Ángel, le propone la idea en el año 1994, para formar un coro parroquial, ahí nuevamente estuvo Don Manuel, animando, coordinando y dirigiendo.
Nuestro párroco, revolucionó la parroquia, que, pasó de hacer los típicos pasillos de espadaña y fiuncho en Corpus, a diseñar alfombras florales creadas con materiales recogidos en nuestros montes y en nuestros jardines, realizadas con el trabajo en común de los vecinos que quisieron participar cada año, y todo con el mismo objetivo que tenía siempre Don Manuel, fomentar los lazos de unión entre los vecinos.
Nuestras alfombras, a día de hoy, 39 años desde que se comenzaron a elaborar, son nuestro orgullo, y conocidas ya en muchas partes.
Don Manuel, supo conectar con los vecinos de todas las edades, incluyendo a los niños que acudían a catecismo encantados, por que nuestro párroco consiguió que se divirtiesen mientras aprendían.
El día de Reyes, siempre había un regalo para cada niño que sus Majestades los Reyes Magos dejaban a su paso por la iglesia.
Las homilías de Don Manuel eran especiales, ya, que debajo del mensaje principal, siempre había un mensaje oculto que te hacía darle al “coco”, como decía, toda la semana.
Desde que Don Manuel llegó a esta parroquia, nos adoptó a todos y todos lo adoptamos, de modo que el se sintió y fue uno mas de nuestra querida parroquia, “SU CASA”.
Él nos conocía bien a todos, uno a uno, cuando hizo falta unas palabras de ánimo ahí estuvo para cualquiera que lo necesitase, pero, cuando alguno de nosotros necesitó un coscorrón para aclarar ideas también estuvo ahí.
A Don Manuel le gustaba su parroquia en fiestas, celebraciones, comidas vecinales, etc. Y en esos momentos, se quedaba unos minutos a lo lejos observando lo que más le gustaba, vecinos juntos compartiendo momentos felices, eso, en especial, lo hacía feliz.
Seguro que ahora desde donde esté nos observa por una ventanita que habrá abierto ahí arriba entre las nubes y estará orgulloso de su parroquia y sabrá que lo quiso y lo recordará siempre, con cariño, como un gran hombre y una buena persona.
Hasta siempre Don Manuel…
NOTA :
Ao finalizar a misa, D. Herminio comentou que D. Manuel transmitiulle unha serie de desexos, dous deles foron a donación de un cáliz, devandito cáliz é o que utilizara D. Manuel na súa primeira misa oficiada na parroquia.
A segunda pediulle a D. Herminio que había que encargar un palio novo, e así o fixo D. Herminio, hoxe o palio estaba xa preparado para a celebración no día de mañá do Día de Corpus.